Pierwotnie na terenie objętym inwestycją znajdowała się część Folwarku Bażantarnia należącego do rodziny Trusowów. W połowie lat 80-tych XIX wieku Kancelaria Wojenno-Inżynieryjna carskiej Rosji, do której należał wówczas Białystok, odkupiła część ziemi byłego folwarku. Skomplikowana wówczas sytuacja polityczna zmusiła ją do rozbudowania systemów fortyfikacyjnych państwa. W ramach tej strategii, na terenach pofolwarcznych powstał kompleks koszarowy ograniczony dzisiejszymi ulicami: Depowa, Kopernika, Wiejska, Kręta. Teren zbliżony był do prostokąta i sąsiadował od północy z terenem stacji kolejowej co dodatkowo sprzyjało jego funkcjonowaniu. Dzisiejsza ul. Bema stanowiła główną drogę wewnętrzną koszar. Zachodnia część kompleksu pozostała otwarta w kierunku Starosielc. Prawdopodobnie ów rozległy obszar wykorzystywano jako plac ćwiczeń, co znacznie ułatwiało proces szkolenia. Centrum wypełniał rozległy plac apelowy. W pierwotnym układzie wjazd do koszar odbywał się przez bramę w północnej części terenu. Tam też zlokalizowano willę dowódcy i drewnianą cerkiew, odgrodzone od ulicy linią zabudowań magazynowych i stajen. Od strony współczesnej ul. M. Kopernika, w pobliżu kompleksu więziennego, rozlokowano liczne zabudowania na potrzeby sztabu, kwatery oficerskie i kasyno. Południowy i w mniejszym stopniu zachodni fragment obszaru zajmowały budowle o przeznaczeniu ściśle koszarowym i magazyny. Stacjonował tu Mariampolski Pułk Dragonów aż do roku 1915 kiedy to na skutek przełamania frontu Rosjanie wycofali się, dewastując istniejące zabudowania. Ich miejsce zajęła armia niemiecka, która w północno-zachodniej części obszaru wybudowała strzelnicę. W roku 1919, po wycofaniu Niemców, kompleks koszarowy przejęło Wojsko Polskie, które po wyremontowaniu budynków w 1922 roku usytuowało część 8 dywizjonu artylerii konnej, przeorganizowanego później na 14 dywizjon. W trakcie II-giej wojny światowej, zespół koszarowy kilkukrotnie przechodził w ręce niemieckich i sowieckich wojsk. Ostatecznie jesienią 1944 roku teren zajął 1 pułk piechoty ludowego Wojska Polskiego. W późniejszym okresie koszary zajmowały formacje odpowiedzialne za ochronę granicy państwowej. Po 16 maja 1991 r. i utworzeniu straży granicznej - Podlaski Oddział Straży Granicznej, w niezmienionej formie funkcjonujący po dziś dzień.

Znaczące zmiany w układzie kompleksu koszarowego zaszły w latach 70. i 80. XX wieku. Przebudowano wówczas wartownię, zdemontowano północną bramę wjazdową, otynkowano część budynków, okoliczne tereny przejęły władze miejskie. Obecny teren Podlaskiego Oddziału Straży Granicznej zajmuje zdecydowanie mniejszą powierzchnię niż pierwotny kompleks z czasów carskich. Część zabudowań nie przetrwała, w przypadku niektórych zmieniono elewację. W latach 90. XX wieku na terenie jednostki umiejscowiono większość sprzętu ciężkiego ze zbiorów Muzeum Wojska. W ramach inwestycji planowane jest wybudowanie 207 pokoi hotelowych, sale konferencyjne, restauracja.

Sale konferencyjne będą miały zróżnicowaną wielkość, od 25 – 125 osób z opcją łączenia nawet na 270 osób.